Düğüm noktası yükleri

SeismoStruct'ta dört farklı düğüm noktası yükleme kategorisi vardır. Bunlar, herhangi bir yapısal modele analiz tipine bağlı olarak ayrı ayrı veyakarma olarak etki ettirilebilirler. Önemle belirtilmelidir ki, '"yükleme" ve "yük" terimleri SeismoStruct içerisinde yapıya etkiyen herhangi bir etkiyi belirtip kuvvet, deplasman ve/veya ivme halinde olabilir.

Kalıcı yükler (görsel çizimlerde koyu mavi oklar)
Bu kategori kalıcı olarak uygulanan tüm yükleri kapsar. Düğümlere uygulanan öngörülen deplasmanlar (ör: temel oturması) veya kalıcı kuvvetler (ör: zati yükler) olabilir. Analiz yapılırken, kalıcı yükler diğer yüklerden daha önce hesaba katılır. Yerçekimi yüklerinin aşağı doğru uygulandığına, dolayısıyla işaretlerinin negatif olduğuna dikkat edilmelidir.

Not: Proje Ayarları -> Yerçekimi & Kütle menüsünde yüklerin kütlelerden elde edilmesi seçeneklerinden (yalnızca yerçekimi veya kullanıcı-tanımlı katsayılarla birlikte diğer yönler) biri seçiliyse ve model içerisinde halihazırda (malzemeler, kesitler veya eleman sınıfları modülleri yoluyla) kütleler tanımlıysa, program otomatik olarak kalıcı yayılı yükleri uygular ve hesaplar (şu anki sürümde yayılı yüklerin eşdeğer düğüm noktası yük/momentlerine dönüştürüldüğü tekrar hatırlatılır).

Artımsal yükler (görsel çizimlerde açık mavi oklar)
Bu kategorideki yükler, artarak değişen statik-benzeri yükleri (kuvvet veya deplasman) temsil eder. Herhangi bir adımdaki yükün değeri, kullanıcı tarafından tanımlanmış nominal değeri ile otomatik veya kullanıcı tarafından güncellenen o anki yük faktörünün çarpımı olarak hesaplanır. Artımsal yükler özellikle itme analizi çerçevesinde deplasmanların kullanımı açıkça tavsiye edilen seçenek olsa da, hem adaptif, hem adaptif olmayan yük dağılımları kullanılabilir [Antoniou and Pinho, 2004b; Pietra et al., 2006; Pinho et al., 2007].

Statik zaman tanım alanı yükleri (görsel çizimlerde açık mavi oklar)
Bu kategorideki yükler, kullanıcı tanımlı yükleme eğrilerine göre zaman-benzeri alanda değişen statik yüklerdir (kuvvetler ve/veya deplasmanlar). Herhangi bir zaman adımındaki bir yükün değeri, kullanıcı tarafından tanımlanmış nominal değer ile yükleme eğrisi tarafından karakterize edilen degişken yük faktörünün çarpımı olarak hesaplanır. Bu tip yükler, statik zaman tanım alanı analizinde ve doğrusal olmayan tsunami analizinde ve yapıların çeşitli kuvvet ve deplasman dağılımları altında (örn. tekrarlı yükleme) neredeyse-statik testlerinin modellenmesinde yaygın olarak kullanılır.

Dinamik zaman tanım alanı yükleri (görsel çizimlerde yeşil oklar)
Bunlar gerçek zamanlı etki alanında bulunan çeşitli yük eğrilerine göre değişen dinamik yüklerdir (ivme veya kuvvetler). Yapıya uygulanan yükün değerini, herhangi bir zamanda yük eğrisinden (örn. ivme kaydı) elde edilen sabit nominal değer ve değişken yük faktörünün çarpımı verir. Bu yükler, depreme maruz kalmış bir yapının davranışını elde etmek için dinamik zaman tanım alanı analizinde veya yapının yatay kapasitesini hesaplamak için artımsal dinamik analizde kullanılabilir.

Tüm yükler, kategori, uygulama noktası, tip, yön ve nominal değerlerinin karakterize edilebildiği Uygulanan Yükler modülünde tanımlanır. Diğer modüllerde olduğu gibi, kullanıcı yeni yükler ekleyebilir ve var olanları kaldırıp/düzenleyebilir. Bunlara ek olarak, yeni düğüm etkilerinin daha kolay oluşturulmasını sağlamak için yük artırım özelliği de mevcuttur. Düğümlerin otomatik olarak oluşturulması 'na oldukça benzer benzer yöntemle çalışır: kullanıcı düğüm noktası adını ve yük değer artırımını tanımlar ve bunlar daha sonra halihazırda öngörülen yüklerden seçilmiş bir kümenin "tekrar"ından otomatik olarak yeni düğüm etkileri oluşturmak için kullansıralır. Bu özellik, düğüm noktası adlarının nümerik (örn. 100) veya kelime+nümerik (örn. nod20) biçiminde olması gerekliliğini getirir.

Notlar

Birlikte hareket edecek şekilde kısıtlanmış (örn. rijit bağlantı veye benzeri) düğüm noktalarına deplasman yüklerinin uygulanması yakınsama problemlerine yol açabilir (çünkü uygulanan deplasmanlar mecburi kısıtlamalarla ters düşebilir).
Kuvvete dayalı çerçeve elemanlarının formulasyonu ile eleman üzerine etki eden yükleri açıkça modellemek ve böylelikle yayılı yüklerin elemanın uç noktalarında eşdeğer nokta kuvvet/momentlere dönüştürülme ihtiyacını (ve daha sonra doğru eleman hareket etkilerini yeniden elde etmek için uygulanan oldukça uzun gerilme iyileştirme'yi) ortadan kaldırmak mümkündür. Fakat, böyle bir özellik henüz SeismoStruct'ta yoktur.
Dolgu elemanlar'ın mukavemet ve rijitliği ilk yüklerin uygulanmasından sonra sunulur. Böylelikle, dolgu elemanlar düşey yükleri taşımaz (normal olarak, daha önce inşa edilmiş olan çerçevenin yükü taşıması nedeniyle). Eğer kullanıcı dolgu elemanlarının düşey yükleri taşımasını isterse, düşey yükleri ilk olmayan yükler olarak tanımlamalıdır.
Kullanıcılar, simetrik olmayan yapıların yatay kapasiteleri değerlendirilirken; yapının kapasitesini hem "zayıf", hem "güçlü" yönlerde tanımlayabilmek için her iki yönde de artımsal yüklerin uygulanmasına dikkat etmelidirler (yani iki itme analizi çalıştırılmalıdır).
Kullanıcılar geliş açısı 90 dereceden farklı (örn.45°) yükler (ivme kayıtları da dahil) tanımlamak isterlerse, çok-yönlü bileşenli (x, y, z) yükler tanımlayabilirler.
Patlamalar üç farklı yükleme tipi üretebilir: (i) şok hava dalgası: ani vuruş yüklemesi, dinamik etki veya özelliklerine bağlı olarak neredeyse-statik dalga olarak düşünülebilir, (ii) dinamik basınç: gaz patlamaları sonucu yapıya uygulanan basınç ve (iii) zemin şok dalgası: farklı hız ve frekanslara sahip üç çeşit dalgadır; sıkışma, kesme ve yüzey dalgaları [Chege ve Matalanga, 2000]. Sonuç olarak, bu tür etkileri modellemek için Kalıcı, Statik zaman-tanım alanı > ve Dinamik zaman-tanım alanı yükleri kullanılmalıdır.