Davranış kontrol aşaması

Bu tür yükleme/çözüm tertibinde, yük kontrol durumunda olduğu gibi yük vektörü kontrol edilmez; fakat onun yerine yapıdaki belirli bir düğüm noktasının davranışı kontrol edilir. Nitekim, davranış kontrol aşamasını kurulurken, kullanıcıdan düğüm noktasını ve buna karşılık gelen (algoritma tarafından kontrol edilecek) serbestlik derecesi ile analizin sonlanacağı hedef deplasmanının tanımlanması istenir. Ayrıca, hedef deplasmanın artımsal uygulama için bölüneceği artırım sayısı da belirlenmelidir. 

Sonuç olarak, yük faktörü kullanıcı tarafından doğrudan kontrol edilmez. Bunun yerine program tarafından otomatik olarak hesaplanır; belirli bir i artırımında uygulanan , kontrol altındaki düğüm noktasının o artırımda hedef deplasmana ulaşmasına karşılık gelen yük vektörüdür. Belirli bir adımda çözüm yakınsanamadığında, başlangıçtaki deplasman artırımı yakınsamaya ulaşılıncaya kadar azaltılır, sonra tekrar başlangıç değerine dönmeye çalışır (daha fazla detay için otomatik adım ayarlamaya bakınız). Aşama, hedef deplasmana ulaşıldığında veya yapısal ya da nümerik göçme oluştuğunda sonlanır.

Bu yükleme stratejisi ile, (i) düzensiz davranış özelliklerini yakalamak (örn. yumuşak kat) (ii) davranışın pik sonrası yumuşamasını yakalamak (iii) kuvvet-yer değiştirme eğrisindeki noktalardan düzenli bir dağılım elde etmek mümkündür. Bu sebeplerle, bu yükleme/çözüm tertibi genellikle adaptif olmayan itme analizleri için en iyi seçeneği teşkil eder.

Notlar

1. Davranış kontrolü, deplasman artımsal yükleri ile birlikte  uygulanabilir.
2. Davranış kontrolü, yer değiştirme ve davranış mekanizmalarında bir kaymaya neden olacak büyüklükte yüksek deformasyonlara maruz kalan yapılarda gözlenen 'snap-back' ve 'snap-through' davranış tiplerinin [Crisfield, 1991] modellenmesine izin vermez. Bu tip uç durumlarda, Otomatik Davranış Kontrol'nün uygulanması gerekir.
3. Uygulanan yüklerin deplasman olduğu durumlarda, program otomatik olarak ilk artırımın değerini ayarlar; yapılan ayarlama sonunda yer çekimi kaynaklı deplasmanlara eklenen bu değer ilk artırım sonunda başlangıçta öngörülen hedef deplasmanına eşit olur. Diğer bir deyişle, örneğin kullanıcı 100 artırımda uygulanacak 200 mm'lik bir kat yer değiştirmesi uygulamak isterse ve eğer yer çekimi kaynaklı yükler yatayda 0,04 mm'lik bir deplasmana neden oluyorsa, o zaman deplasman yük artırımları 1,96, 2,0, 2,0, ..., 2,0 olacaktır. Fakat, bu ayarlama sadece yer çekimi kaynaklı deplasmanların öngörülen ilk yatay yük artırımından düşük olduğu durumlar için geçerlidir. Eğer bu durum sağlanmıyorsa (ör: disp_gravt=2,07), o zaman deplasman artırımlarının hepsi aynı ve (200-2,07)/100=1,9793'e (açıkça daha az 'zarif' bir değer) eşit olacaktır.